bilya tekerli tahta kaykaylar

genel de inşaatlardan çaldığımız genis kalaslarla yapardık. :) hani esas adı rulman olan yuvarlak tekerlekimsi şeylere de bilya derdik o zaman... yaklaşık 1-1.5 mt uzunluğunda 50 cm genisliginde bir tahta nın alt arkasına enlemesine bir kalın çita çakardık. çivileri kullanırdık çakma işleminde. sonra ön (direksiyon) bölümünü yapardık. fakat önde ki çita sabit olmaz dı. tam ortasından bir baba çivi ile tutturulur. çitanın sag ve soluna ipin 2 ucu baglanır yokus aşşa, rampa aşşa kayarken ip sağa sola çekilir, yön değiştirilirdi. hiç unutmam bir gün araba geliyordu ben kayarken asfalt yolun aşağısından. araba dan kaçayım diye sağda park halinde duran arabanın altına girdim kazayla. kafam tamponun altına kadar girmişti :) tamirci hesabı :)

koskomik ( 24.08.2004 )

ben hic binmedim ama iyi hatirlarim, karsi caddedeki apartmanda yasayan cocuklar yapardi, kaldirimda genelde biri digerini sirtindan iter hatta bazen hizlanir ve sarampole ucarlardi, sonra kollarda bacaklarda ezik curuk hicbirsey olmamis gibi devam ederlerdi :) ; bir de inanilmaz gurultulu seylerdi.

archmagus ( 25.08.2004 )

birisi sürekli bodrumdan tornetimden bilyelerimi çalardı.biz o tahta kaykaya tornet derdik.....

dakvindak ( 05.09.2004 )

bazı yörelerde 3 bilyalı bazı yörlerde 4 bilyalı yaparlar.. bence 4lü olan daha dengeli ve sağlam olurdu.. bende yapmıştım çocukken. hatırlıyorumda tam çakılmamış bi çivi popoma batmıştı. izi hala durur :)))

alphaville ( 08.11.2004 )

kay kay a biz gırgır derdik bilya bulabilmek için hover marka çamaşır makinası tamircisinin önünde beklerdik.

mhy ( 17.11.2004 )

biz l şeklinde iki tekerlekli yapardık. şimdiki yay kay gibi gerçektende çok ses çıkartırdı o bilyeler,ses azalsın diye yağlardık ama belli bir süre sonra yine aynı ses çıkardı mahalledeki bazı sokaklara giremezdik amcalar ellerinde sopalarla beklerdi vallahi,ah 80 li yıllar keşke gerigelse.

yüksel ( 11.12.2004 )

biz bunlara paten adı verirdik. her zaman okul çıkısına yakın arkadaşlar patenlerini getirerek tren yapıp en kısa zamanda eğlenerek eve gelirdik.

ycicek ( 18.03.2005 )

biz de bilyalı veya tornet derdik, üç tekerli olanların yapardık daha çok. hakikaten çok gürültülü aletlerdi. direksiyonunu ayagımızla kontrol ederdik. yokuş aşağı kayması cok zevkli olurdu. kaykay kadar akrobatik olmazdı belki, ama düşme ihtimali de çok daha azdı.

xavier ( 12.05.2005 )

80lerin çocuk oyuncaklarının en güzellerinden biriydi bilyalı kaykaylar. bizde tornet derdik. asvalt yolda ne güzel giderdi. yokuş bir asvalt yol seçilir. yokuş başına mahalle de ne kadar çocuk varsa dizilir, aramızda yarış yapardık. bilyaları makina tamir eden dükkanlardan alırdık.gövde kısmını olşturan tahtaları yeni başlayan inşaatlardan temin ederdik.:)) bekçilerle bu arada yakalamaca oyunu başlardı. gövde 1-1,5m uzunluğunda eni 50 cm olan tahtadan oluşurdu. arkaya tornetin eni uzunluğunda genişliği 10-15 cm bir tahta çakılır. iki bilya yerleştirilirdi. ön kısmına da ufak bir tahta daha monte edilir, eni gövde tahtadan uzun olurdu. bu kısım tornete yön vermede kullanılırdı. tornete oturulduğunda ayaklar buraya konur, ortasında bir bilya daha bulunurdu.sol ayağın geldiği kısım tornet gövdesine çivi ile sabitlenir, sağ uca çivi çakılmazdı. sağ ayağın konulduğu kısımla, öne çakılan tahta yukarı aşağı çekilerek tornete yön verilirdi. o zaman asvaltta çok değerliydi. mahalleli asvalt deforme oluyor diye tornet kullanmamıza kızarlardı. çıkardığı ses de cabası tabi:)))

galactica ( 02.06.2005 )

erkek çocukları tarafından yatay bir tahtanın dört kenarına sabitlenmiş metalik motor bilyelerinden oluşan ilkel taşıma araçlarıydılar. arabanın önündeki iki bilyayı tutan uzun tahta, tam orta noktasından sağa-sola dönebilir şekilde sabitlenir, çocuk da ayaklarını bu tahtanın üzerine koyarak, hem dengesini sağlar, hem de ayaklarını oynatarak arabayı sağa sola çevirebilirdi. bazen yere yatay konumdaki taşıyıcı tahta gövdenin önüne dikey bir tahta daha monte edilerek, ucuna gidon vazifesi gören bir tahta çakılırdı. böylece bilyalı araba “l” şekline getirilerek ayakta da kullanılır ve adı da “bilyalı kay-kay” olurdu. işi abartan bazı çocuklar tahtanın arka kısmına küçük bir kasa çakarlar, üzerini de yastıklarla örterek oturma yerleri yaparlardı. asfaltta giderken çıldırtıcı bir metalik ses çıkaran bu arabalarla yukarı-aşağı saatlerce kayan mahallenin çocukları, başları şişen kimi evkadınları tarafından, camlardan üzerlerine kovalarla atılan sularla ıslanırlar, 5 dakikaya kalmadan istanbul’un bunaltıcı yaz öğlenlerinin sıcağında kuruyuverirlerdi. kimi zaman ise bilyalardan biri, raptedildiği tahtanın ucundan ayrılıverir ve üzerindeki çocuğun asfalt boyunca sürüklenerek, başta dizleri olmak üzere her yerinin kan-revan içinde kalmasına sebep olurdu.

teyyare ( 27.10.2005 )